พระกริ่งปวเรศ เป็นพระกริ่งที่สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาปวเรศวริยาลงกรณ์โปรดให้สร้างขึ้น มีพระพุทธรูปลักษณะ ปางหมอยา เป็นชื่อเรียกพระกริ่งที่สร้างโดยฝีมือของช่างสิบหมู่ หรือ ช่างหลวง ตั้งแต่ พ.ศ. 2382 - พ.ศ. 2434 ในอาณาจักรพระเครื่องรางที่นับถือว่ามีอานุภาพขลังศักดิ์สิทธิ์เป็นที่รู้จักแพร่หลายในหมู่นักนิยมพระเครื่องตั้งแต่ในสมัยรัชกาลที่ 4 สืบมาถึงปัจจุบัน มีราคาซื้อขายสูงที่สุดในประเภทพระโลหะ การสร้างมีพิธีพระพุทธาภิเษก และมีพิธีโหร พิธีพราหมณ์ และพิธีบวงสรวงอัญเชิญเทพเทวาพระเบื้องบนมาช่วยร่วมพิธีกรรมต่างๆ

ขอขอบพระคุณบทความจาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พระกริ่งปวเรศ องค์นี้ เป็นพระกริ่งที่สร้างขึ้นแรกขณะนั้นเทคโนโลยียังไม่ทันสมัยเหมือนอย่างเช่นปัจจุบันนี้ เมื่อเราสังเกตดี ๆ จะเห็นได้ว่า พะศก พระเนตร พระโอษฐ์ พระโขนง ของพระกริ่งองค์นี้จะใช้วิธีตอกเหล็กตุ๊ดตู่ การแต่งตะเข็บข้าง และการปิดฐานอุดกริ่งด้วยแผ่นทองเหลืองโบราณ ย่อมเห็นได้ชัดเจน มีดารหล่อบัวค่ำ บัวหงาย ด้านหลังสะโพกขององค์พระก็ใช้วิธีตอกด้วยเหล็กตุ๊ดตู่เช่นกัน  นอกจากนั้นข้างบัวค่ำ บัวหงาย ด้านหลังสะโพกขององค์พระจะมีสนิมแดงเกิดขึ้นเล็กน้อยแสดงว่า พระมีอายุการสร้างนาน ประกอบกับตอกโค๊ตเม็ดงา เป็นรอยตอกเก่ามาก  เป็นพระที่หายากสุด ๆ เพราะว่าพระองค์ท่านได้สร้างจำนวนน้อย